W 1956 r. browar rozpoczął produkcję piwa eksportowego Żywiec Jasne Pełne (Żywiec Beer), będącego kontynuacją przedwojennego Zdroju Żywieckiego. Piwo otrzymało oryginalną, owalną etykietę z parą tancerzy w strojach krakowskich. Tańcząca para nawiązywała do przedwojennych tradycji umieszczania elementów folkloru na polskich znakach towarowych oraz w reklamach Arcyksiążęcego Browaru w Żywcu. Para tancerzy w strojach góralskich pojawiła się po raz pierwszy około roku 1954 r. na owalnej etykiecie piwa Beskidzki Zdrój.

Podczas II wojny światowej browar objęty został niemieckim zarządem komisarycznym. Otrzymał nazwę „Beskidenbrauerei Saybusch”. Niemcy nie zmienili polskich receptur piwnych, uznawszy je za bardzo dobre. Chcieli się natomiast odciąć od tradycji wizualnej browaru, wprowadzając m.in. swój znak firmowy – Tyrolczyka.

W II połowie XIX wieku zaczęto na skalę przemysłową konfekcjonować piwo do opakowań szklanych - butelek. Butelkowanie piwa stało się powszechne. Pierwsze butelki zamykano korkiem, później pojawiły się krachle (czyli zamknięcia pałąkowe), a następnie kapsle, które funkcjonują do dziś.

Podczas wizyty w Muzeum obalamy wiele mitów na temat piwa, które można znaleźć choćby w Internecie. Zwiedzając Muzeum i Browar można dowiedzieć się m in., że brzuch piwny to fikcja – tyjemy od jedzonych przy piwie zakąsek. Piwo nie powstaje z chmielu, a ze słodu.

Żywiec to najbardziej znane polskie piwo. Przez lata czerpiąc z tradycji marka rozwijała i zmieniała się wraz ze swoimi konsumentami a reklamy tego piwa były zawsze intrygującym komentarzem do otaczającej ich rzeczywistości.