Karol Olbracht Habsburg. Trzeci właściciel browaru.
Karol Olbracht Habsburg odziedziczył dobra żywieckie, a wraz z nimi Browar w Żywcu na mocy testamentu swojego ojca, który rozdzielił posiadane dobra pomiędzy dzieci. Był on gospodarzem Żywiecczyzny przez dość krótki, lecz wyjątkowo burzliwy okres w jej historii.
Arcyksiążę Karol Olbracht był trzecim z rodziny Habsburgów, po Albrechcie Fryderyku i Karolu Stefanie, właścicielem dóbr żywieckich. Na mocy testamentu spisanego przez zmarłego w 1933 r. Karola Stefana, majątek rozdzielono między jego dzieci. Najstarszemu, Karolowi Olbrachtowi, przypadła największa jego część – ziemia żywiecka. W skład majątku wchodził Arcyksiążęcy Browar w Żywcu, którym zarządzał do 1939 r. Tak krótki czas wystarczył, by Karol Olbracht zapisał się nie tylko jako świetny zarządca browaru, ale również jako dobry gospodarz całych dóbr żywieckich.
Urodził się 18 grudnia 1888 r. w mieście Pula, na terenie dzisiejszej Chorwacji. Nie posiadamy zbyt wielu informacji na temat jego najmłodszych lat. Wiemy, że wychowywany był zarówno w sposób tradycyjny, pod kątem umiejętności wojskowych jak i nowoczesny, uczył się wielu języków i pobierał prywatne nauki. Wszystkie zdobyte umiejętności i doświadczenia zaprocentują w przyszłości.
W czasie I wojny światowej Karol Olbracht walczył w szeregach armii austro-węgierskiej, jednak jego serce biło zawsze najmocniej dla Polski. Miał kiedyś powiedzieć: „Moje pochodzenie jest niemieckie, moim macierzystym językiem jest język niemiecki, ale jestem obywatelem polskim i uważam się za Polaka”. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został pułkownikiem Wojska Polskiego. Zasłynął m.in. jako dowódca 16 brygady artylerii, obrońca Twierdzy Grudziądz oraz uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W 1920 r. poślubił szwedzką arystokratkę Alicję Ancarcrona, wdowę po hrabim Ludwiku Badenim, który był posłem Cesarsko Królewskiej Monarchii Austro-Węgierskiej.
W 1939 r., gdy wybuchła II wojna światowa, ponownie zgłosił się do wojska, jednak ze względu na wiek i stan zdrowia nie został przyjęty. Wspierał więc obronność kraju na inne sposoby, głównie poprzez pomoc finansową. Podarował 21-ej Dywizji Piechoty Górskiej dwa ciężkie karabiny maszynowe, a w ramach obrony cywilnej, żywieckie szkoły wzbogaciły się dzięki niemu o kilkadziesiąt masek gazowych. Przyczynił się do budowy umocnień polowych w okolicach Węgierskiej Górki, której żarliwa obrona w pierwszych dniach wojny mocno wpłynęła na dalsze losy kampanii wrześniowej.
W konsekwencji odmowy podpisania niemieckiej listy narodowościowej, w listopadzie 1939 r., został aresztowany przez Gestapo. Przebywał w cieszyńskim więzieniu do sierpnia 1941 r. W wyniku tortur stosowanych przez nazistów doznał poważnego uszczerbku na zdrowiu. Majątek arcyksięcia został zagarnięty przez III Rzeszę, a z czasem znacjonalizowany przez komunistów.
Karol Olbracht Habsburg po wojnie na krótko zamieszkał w Krakowie, ostatecznie wyjechał do Szwecji, gdzie zmarł w 1951 r.
Karol Olbracht przeszedł do historii browaru i ziemi żywieckiej głównie za sprawą swoich czynów w czasie II Wojny Światowej. A jego działania i decyzje miały znaczący wpływ na dalszą historię regionu.
Źródła: Tracz A., Błecha K.,Ostatni krol Polski. Karol Stefan Habsburg, Wyd. Bonimed, Żywiec 2012, Tracz A.,m Błecha K., – Księżna. Wspomnienia o polskich Habsburgach, Wyd. Bonimed, Żywiec 2009, Grodziski S., Habsburgowie, Zakład im. Ossolińskich, Wrocław 1998, Chłopczyk H., Alicja Habsburg – Księżna – Partyzant w: Habsburgowie żywieccy i ich siedziba w Żywcu, red: Rączka Z., TMZŻ 2009, Huzar B., Habsburg Karol Olbracht Lotaryński (1888–1951) arcyksiążę austriacki, pułkownik Wojska Polskiego, w: Słownik biograficzny Żywiecczyzny t. I, red. A. Urbaniec, Żywiec 1995, Spyra A.,Zwierzyna G., 150 lat Browaru Żywiec – Tradycja i nowoczesność w: materiały własne Grupy Żywiec.